• Over de auteursblog van de schrijversresidentie Het Lijsternest.

lijsternest

~ Nulla dies sine linea

lijsternest

Categorie Archief: Koen Peeters

Blauw domotisch oog

20 vrijdag feb 2015

Posted by pijmstreuvels in Koen Peeters

≈ Een reactie plaatsen

Tags

bloemen, Congo, Duizend heuvels, Grote Europese roman, Koen Peeters Streuvels Congo Lijsternest, Lijsternest, Passa Porta; Koen, Peeters, schrijversresidentie, Stijn, Streuvels, Streuvelshuis, Vlaschaard, West-Vlaanderen

Tenslotte. (…) Ik kon weer niet slapen en stond op, liep rond in het huis en keek naar buiten waar ik niets kon zien. In bed las ik Het leven en de dood in de ast. Rond half drie werd ik wakker en ging naar de schrijfkamer om daar verder te lezen. Streuvels verviel hier niet in zijn eeuwig opsommen en benoemen, beschrijven.  Al lezend dacht ik eerst dat niemand mij zag, ook al keek het donkere schrijversraam mij aan. Als een inwaarts kijkend oog. Daarachter de spiegeling van het landschap naar mij, dreigend en blind, dat in een camera obscura mijn beeld vatte en naar buiten wierp. Dit was ik. Ik werd er angstig van. Ik luisterde. Een of ander dier zuchtte ergens.

KoenPeetersLijsternest2
Dat blauwe domotische oog keek mij pinkend aan, het was van hetzelfde blauw als de dromen die Streuvels op het einde had. Hij had het over bleekblauwe bloemen op behangpapier, blauwe dieren en druiventrossen, hij vertelde dat hij rondwaarde in Babylonië dat veranderde in Brugge, tussen mensen waar hij doorheen liep en een vogel vloog boven hem, hij tastte ernaar en het was alsof hij in zacht pluimgras greep.

Streuvels had bijna op mijn schouder getikt, maar deed het toch maar niet. Hij ondervroeg mij: ‘Wat doet dat als iemand zo dichtbij doodgaat als ge ernaast staat? Staart de dood u dan aan? Sterft ge dan ook  een beetje? Kunt ge dan misschien uw eigen dood in de ogen zien?’
Het was een uil buiten, of de chauffage binnen die zo’n geluid maakte. Ik keek naar de natriumlampen boven de autoweg buiten, een auto passeerde met een droevig geluid (…)

Auteur: Koen Peeters

Advertenties

Streuvels in Congo?

20 vrijdag feb 2015

Posted by pijmstreuvels in Koen Peeters

≈ Een reactie plaatsen

Tags

bloemen, Congo, Duizend heuvels, Grote Europese roman, Koen Peeters Streuvels Congo Lijsternest, Lijsternest, Passa Porta; Koen, Peeters, schrijversresidentie, Stijn, Streuvels, Streuvelshuis, Vlaschaard, West-Vlaanderen

Vijfde dag. Streuvels was voorzichtig in de omgang met mij, bedeesd zelfs. Soms stond hij te huppelen rond mij, het leek dan dat hij gedronken had, zo blij met mijn bezoek, en hij bewoog geruisloos rond mij als ik stond te bladeren in een boek. Hij raakte mij niet aan, maar stond vlak naast mij, ook al zag ik hem niet, hij zag mij wel. Vief, wat potsierlijk in zijn witte broek met potloodstreep, zijn kort geknoopte dasje. Een uur later droeg hij weer een ander jasje, gekocht in Kortrijk, pochte hij.  Mijnheer wilde goede indruk maken met zijn kleerkast. Ik las voort, scharrelde in zijn boeken.

P1090569
‘Is het hier warm genoeg?’ vroeg hij. ‘Is het niet te warm?’
‘Ca va,’ zei ik. Ik zei dat ik onder de indruk was van zijn domotica, want overal sprong het licht in de kamer aan als ik passeerde.
Ik was bezig met mijn Congopapieren en vroeg me af of Streuvels iets met Congo had gehad. Want Congo (of Afrika, of de zwarte medemens) was toch altijd onze metafoor bij uitstek voor het wellustige, het instinctieve? En Streuvels hield zo van dat thema, en van folklore, Vikingmythes en Noorse sagen waarin diezelfde menselijke raadsels bezworen en onschadelijk worden gemaakt. In zijn warmgestookte huis zocht ik naar dergelijke sporen. Mijn stelling: dergelijke kleine, onschuldige, meestal achteloos verworven  voorwerpen die zichzelf een plaatsje veroveren in een huis,  tonen vaak het scherpst, in alle objectiviteit, de geest van een huis.
Omdat er zo weinig sporen waren, maakte ik een lijst ervan (…)

Auteur: Koen Peeters

Als een boerderij voor een boer

20 vrijdag feb 2015

Posted by pijmstreuvels in Koen Peeters

≈ Een reactie plaatsen

Tags

bloemen, Congo, Duizend heuvels, Grote Europese roman, Lijsternest, Passa Porta; Koen, Peeters, schrijversresidentie, Stijn, Streuvels, Streuvelshuis, Vlaschaard, West-Vlaanderen

Vierde dag. Toen ik de oude filmbeelden zag in de voutekamer, kreeg ik meer sympathie voor hem: een klein oud mannetje, zijn gezicht gekerfd door ouderdom. Zijn oog zocht slechts af en toe contact met de interviewer. Hij voelde zich niet op zijn gemak door de camera; hij wilde alleen gelaten worden, maar hield zich kloek. Hij trachtte uit te leggen dat hij de dingen had willen vastnemen, en vastleggen. Hij wilde degelijke marchandise leveren, slechts dat. Hij wilde niet opgevoerd worden als een fenomeen. Naast hem stond zijn vrouw Alida, schichtiger nog dan hij, als een kleine kraai, bang en nieuwsgierig.

Streuvels-KoenPeetersopdracht

Toen ik in het midden van de schrijfkamer stond, zag ik buiten alleen de aarde, die nu vaalgeel kleurde in de winterzon. Ik zag de verbinding tussen zijn boeken en het uitzicht. Dit huis met dit perspectief was zo belangrijk voor hem als een boerderij voor een boer. ‘Het was alles van mij,’ zei hij. Vierendertig jaar oud was hij toen hij deze grond ontdekte, kocht en het huis liet bouwen. ‘Eindelijk had ik iets ontdekt dat aan alle vereisten voldeed. Het was een onnuttige klijtkop, een soort terp of tumulus.’ Het was in ‘het banaalste dorp dat men uitdenken kan’.

Auteur: Koen Peeters

’s Morgens sprak ik uitgebreid met hem: over zijn pose, zijn positie, zijn posture.

20 vrijdag feb 2015

Posted by pijmstreuvels in Koen Peeters

≈ Een reactie plaatsen

Tags

bloemen, Congo, Duizend heuvels, Grote Europese roman, Koen Peeters Streuvels Congo Lijsternest, Lijsternest, Passa Porta; Koen, Peeters, schrijversresidentie, Stijn, Streuvels, Streuvelshuis, Vlaschaard, West-Vlaanderen

Derde dag. Een dikke, gezonde mist die het hele landschap verborgen hield: ik betrapte mezelf ook al op een natuurbeschrijving. Werd Streuvels nooit moe van dat bestendig beschrijven, gedurig kijken en loeren uit zijn brede raam? Zijn hele leven was rond dat vensterperspectief gebouwd. Het leek dat hij keek, maar het was hijzelf die de wereld vroeg naar hem te kijken. Zie mij kijken, zei hij, en laat mij verder gerust.
’s Morgens sprak ik uitgebreid met hem: over zijn pose, zijn positie, zijn posture. Zijn foto’s en beelden geteld in het huis. Veel nerveus rond gelopen in het huis. Vervolgens kwam een vrouw op bezoek van Car- en Busmagazine, die over dit bijzondere schrijvershuis wilde  schrijven. ’Redactioneel,’ voegde ze eraan toe. Het bleef de hele dag mistig. Ik dacht weer dat hij pal achter mij stond, maar hij stond boven mij. Ik hoorde hem boven mij, ook al kraakte de houten vloer pal achter me.  Ik draaide me om, maar daar stond niemand. Toen ik voorover leunde en mijn Congolese notities op orde trachtte te brengen, kraakte het boekenrek rechts van mij, als het inwendige van een klok. Ik hoorde hem weer boven mij. Hoorde hij mij even goed als ik hem?

KoenPeetersLijsternest4
Streuvels bezorgde mij een lijst van alle boeken die hij ooit bezat. Ik vergeleek die zorgvuldig met de boeken die ik in zijn bibliotheek vond. Groot maar aangenaam werk. Kijk, een haas daarbuiten. ’s Middags vielen dikke druppels, als kleine hagelbolletjes, uit de boom voor het huis op de krokussen.

Ik las het verhaal ‘Het woud’, terwijl ik op mijn laptop luisterde naar mystieke vrouwenstemmen. Plots brak de zon door en het licht viel op de gele akker ginds, dan sloeg het weer dof dicht; wat later viel een klaarte op de witte boerderij verder in het landschap, dat daardoor zo diep en groot en wijd werd, dat ik me afvroeg hoe ik dat kon beschrijven.

Auteur: Koen Peeters

Hij kwam zeggen dat hij zijn schoenen had uitgedaan

20 vrijdag feb 2015

Posted by pijmstreuvels in Koen Peeters

≈ Een reactie plaatsen

Tags

bloemen, Congo, Duizend heuvels, Grote Europese roman, Koen Peeters Streuvels Congo Lijsternest, Lijsternest, Passa Porta; Koen, Peeters, schrijversresidentie, Stijn, Streuvels, Streuvelshuis, Vlaschaard, West-Vlaanderen

Tweede dag. Links een molen met witte wieken, en daarachter een donkerte die misschien de Kluisberg is. Waar ligt de Schelde? Rechts ook een molen. Gedurende de ganse dag heb ik Streuvels’ hele schrijversleven doorbladerd in biografieën en boekbesprekingen, zittend aan zijn legendarische schrijftafel. Ik voelde zijn warme benen, zijn omgekeerde voetstappen (ik ben daarvoor gevoelig.) Het meest geleerd uit het werk van Schepens die de kroniek van Streuvels’ leven schreef. Af en toe kraakte het huis, omdat ik bewoog of omdat hij hierboven bewoog. Het leek soms dat hij in mijn nek ademde, zo duidelijk klonken zijn stappen op de plankenvloer boven mij.

KoenPeetersLijsternest1

 

Ik voelde hem in mijn nek, maar hij stond op de eerste verdieping, exact boven mij. Soms hoorde ik de wieltjes van zijn bureaustoel boven mij rollen. Hij kwam zeggen dat hij zijn schoenen had uitgedaan omdat ik dat ook deed, maar het was omgekeerd; hij was ermee begonnen. Hij vertelde me dat hij hield van meisjes die vrouw werden, blond en mollig had hij ze liefst, poezelig en bloeiend, en ze moesten wippend lopen op lichte voetjes. Later op de avond, nog tot diep in de nacht verder gelezen, in de levensbeschrijvingen door Demedts en De Pillecyn.

Auteur: Koen Peeters

Meteen voor het raam gaan zitten

20 vrijdag feb 2015

Posted by pijmstreuvels in Koen Peeters

≈ Een reactie plaatsen

Tags

bloemen, Congo, Duizend heuvels, Grote Europese roman, Koen Peeters Streuvels Congo Lijsternest, Lijsternest, Passa Porta; Koen, Peeters, schrijversresidentie, Stijn, Streuvels, Streuvelshuis, Vlaschaard, West-Vlaanderen

Alles had ik meegebracht behalve margarine en keukenhanddoeken. Na het installeren in het gastenverblijf dronk ik niet eens eerst koffie, maar wilde meteen voor dat raam gaan zitten. Ik heb daar De Vlasschaard gelezen. Het boek hongerig doorbladerd en het verhaal herkend dat ik vergeten was. Ik hoorde iets in het huis maar kon het niet benoemen. Er werd een snaar aangeraakt, dan suisde iets in mijn oor. Enkele kleinigheden genoteerd terwijl ik de breedte vanuit het venster observeerde: een man in rode jogging en witte wanten.

KoenPeeters, Lijsternest

Stokstijf als een lijk marcheerde  hij over de landweg. Verder lezend gespeurd naar andere geheimen in het landschap: twee kraaien, een fazant; een verrassend grote wandelaar met zijn hond liep er als een jager. Hij zocht daar ook iets dat er niet was. Vier rijpe duiven schoven van links naar rechts tussen de maïsstoppels. Heb het huis verlaten toen het al donker was. De geest van Streuvels zat boven op zijn bureautje; ik hoorde hem bezig met zijn administratie.

Auteur: Koen Peeters

Advertenties

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • november 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • oktober 2014

Categorieën

  • Frank Adam
  • Geen categorie
  • Koen Peeters
  • Luuk Gruwez
  • Publieksteam Lijsternest
  • Sylvie Marie

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

Annuleren
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid